Słaba płeć.

Ręce mi wczoraj opadły, naprawdę. Wybrałam się wreszcie do IKEI żeby doprowadzić mój pokój od stanu używalności (jakby ktoś miał jakieś wątpliwości-moje rzeczy nadal są w walizkach), przydźwigałam co trzeba i dziarsko zabrałam się do skręcania wieszaka, który przez najbliższy rok ma pełnić zacną rolę szafy (której nie posiadam w „furnished room”, ech).
Najwyraźniej jednak nie jestem stworzona do wykonywania takich czynności, bo zorientowałam się w pewnym momencie, że źle wkręciłam 2 śrubki.
Błahostka, nie? Wykręci się i po sprawie. Ale gdzie tam!
Okazało się, że jedna z nich utknęła na dobre, i ani groźbą ani prośbą. Po prostu ani drgnęła. (Swoją drogą naprawdę nie wiem, jak ja mogłam tak mocno ją dokręcić!)
Ale, że mieszkam w domu z 5 „mężczyznami” (cudzysłów uzasadniony!), to byłam absolutnie spokojna o dalszy przebieg operacji „zrób to sam”. Wierzyłam, że na pytanie : Are there any strong men in this house to help me with the hanging rack?!” otrzymam odpowiedź twierdzącą, i problem zostanie rozwiązany.
I wiecie co usłyszałam????? Wiecie??
„Nooooo, I’m weak German” i “Nooooooo, I’m lazy and weak Italian, can’t help”, co dodatkowo zilustrowane było jakże obrazowym gestem rozkładania rąk. Zwątpiłam.
I musiałam drugi raz pojechać do IKEI, przemierzając przy tym pół miasta, żeby znaleźć silnego mężczyznę, który wybawi mnie z opresji. Po powrocie już nawet nie pytałam o pomoc i sama walczyłam z tym do północy;-).
Udało się i to najważniejsze. A dodatkowo wiem, że z Niemców i Włochów materiał na męża żaden;)